HECR

Kim senin hecr i kimseyi ısıtmıyor.

Öfkenin içi zaman  dışı zaman.

Eksilmiyor dervişliği, küfrü yürekten.

Bilmenin örtüsü sarıyor zehri.

Hayat çirkin, hayat küf.  

Suyun öte yanı için beden eziyet, fikir yelken e zifir..

Bırak gitsin nehrin vardığına, uslu olsun ruh.

Alsın başını kanatlarının arsasına sevsin, sevilsin,

bir sabaha daha uyusun.....

BAŞ- LIK- SIZ DEMOKRASİ:

İdeoloji, din, siyaset, makam, örf, adet, töre, ülke, para.
Kaç insan öldürür.

Bunlar için kaç çocuk öldürebilirsiniz. Dünya siyaseti çocuklarınızı öldürüyor. 

Bunu ekonomi için, iktidar için, ve de kendi düzenlerinin ikamesi için yapıyorlar. 

Sınıf mücadelesi adı altında onlarca ve de binlerce ölü bedenden bir istikrar bekliyorlar. 

Demokrasinin kullanılış biçimi bu.

Âlâ demokrasinin bir kullanım kılavuzu yok. Öğretilen tavsiye bulunan kısmı ise vicdan barındırmıyor. 

Nihayetinde yoksul bırak, ez. Dik duranı vur öldür. Bilgisayar oyunu gibi.

Olanca tuhaf şeyin içinde insanı aramak elbette bana düşmez. Ama yakınmak hakkımı kullanıyorum. Devletler devletin gücü ile çocuklarını öldürürken, susamıyorum. Sözde kendi nesillerinin refahı ve geleceği için muktedir olanlar, muktedirliğin sorumluluğunu uşaklarına bıraktıkları vakit, muktedirlik bitmiştir. Olacakları olabilecekleri bildikleri için bırakırlar çünkü. Sorumluluğu görmemek için kendilerine yalanlar söyleyip yalanlara inanırlar. Yalanlarla marifetin asasını öyle bir sallar ki, ondan gayrı adil kalmadığını düşünürsünüz. Bu asa din, hukuk, bazen de devlet oluverir. Şimdi ki adı demokrasi.

Bu demokrasiyi gördüğüm yerde kusmak geliyor.

Hiç bir hukuk, hiçbir kanun, ve de devlet, ve de din, törenin hakkı yoktur çocuk öldürmeye.

Bu yazıyı anlamayacak "koca adam çocuk mu?" diyecek,

olanlar okumasa da olur..

Yazıcı ve Çizicilerde İnecek Var.

Yazıcı ve Çizicilerde inecek var.
Rüyacı Baba bir düş koy gönlüme
yazılardan ve çizilerden geride.
Uzunca vakit uzak durdum çocuk kitaplarından. Çocuk kitaplarından demiyleyim yayın evlerinden.
Vakit dar herkesin işi acele. Piyasayı sallamak kitap kitap diye ölen insanları kitaba boğmak için
bir çırpıda iş çıkarmak gerekli ya....devamını sonra yazarım.
Kitaplar mutlu yayın evleri mutsuz etti. Çocuk kitaplarını neden resimlerle süslerler. Kelimeler her şeyi anlatırken çocuklara bu eziyet neden.
Nihayetinde illüstratör denen insan, imgeci, görselleştirişim elemanı, desinatör yada bileği, kara kalemi kuvvetli insan, çizer; adına siz ne derseniz. Ben çizer diyorum.
İstediği ücreti hak etmeyen, gereksiz, sayfalarda fontlardan arta kalan yerleri boş görünmesin diye, doldurmak için şeyler çiziktiren insan.
Bu nedenle kağıtçının ihtiyacı olduğu kadar yada matbaanın ihtiyacı olduğu kadar paraya ihtiyaç duymaz. Fatura ödemez. "Tüccar değildir çünkü" Kağıt kalem almaz. yemez, içmez, aldığı ücret haram, allamadığı ücret kırpılıp kırpılıp yıldız oluyor.
Daha basımda ve projelerde bu varlıkla çalışmayacağınız için. çokta muhatap olmaya, ücretini zamanında ödeyip rahatlatmaya gerek duymazsınız.
Nihayet de yazı ve resim olmadan kâğıt sadece kâğıt.
İnsan şakıyan kuşlardan sıkılır mı. Sıkıldım. Usandım.
Nihayetinde kendim yazmaya kendim çizmeye karar verdim. Çok yetenekli değilim. Vasatım lakin vasat a şans vermek gerek.
Ulaşabileceği noktaya varmaya hayli işi ve sayfası var. Bir dolu resim bir o kadar dolu az kelime. ondan evvel Yüklerden de kurtulmak gerekli ya. Yükleri atmalıyım sırtımdan. Uygun mühlet kapatmalıyım sandığa. Bir süre daha uzak kalmalıyım yayın evlerinden,
öykü masal kitaplarından.
Son dönemde resimlemek istemediğim kitaplar ın içerikleri, bu karara vesilede pay sahibi ama küçük bir pay. Onlara da değinmek istiyorum. Daha doğrusu sebeplerine.
İçerisinde dini ögeler barındıran kitapları çocuklar için uygun bulmuyorum ve resimlemiyorum. Büyükler içinde uygun bulmuyorum ama büyükler o mevzuda tercih yapabilecek konumdalar.
Her öyküden kitap olmuyor. Tarifle resim çizilmiyor. Çocukta bak bu yanlış bu doğru dendikçe hep yanlışı merak ediyor. Çocukluğunu yaşamadan dindar, oyuna başlamadan davut olup oyunun tadını hayli kaçırıyor.  Öyküyü okumak ruhunu mevkini koklamak gerekiyor ne yazık ki; bir macera yaşatmadan netice vermek insanı tatmin etmiyor. Merak hayli ehemmiyetli bir mevzu. özünde çocuk olmak o zekada ve algıda olmak büyüklerin erişemeyeceği bir nokta. Zannetmem ki siz bu zekayı  bir kaç kelimeyi bir araya getirerek çözümleyeceksiniz.
Çıkan işler ise sadece yayın evinin yada yazarın olmuyor. Yazarın, çizerin, yayın evinin ve çocuğun ortak ürünü olması doğru olan.
baskılarına değinmek bile istemiyorum. ne bileyim çocukken kitaplardaki resimlerde kaybolurdum. bir masal bin masal olurdu..

İllüstrasyon (Walter Crane 1886)